Een lekkere zaak : toepasselijkheid van algemene voorwaarden in de internetmaatschappij
In een zaak over de levering van een paar duizend cupcakes in het kader van een actie, waarvan 80% veel te laat werd geleverd, waardoor de actie mislukte, deed de leverancier een beroep op haar algemene voorwaarden. Daarin stond dat afgesproken levertijden slechts als streeftijd moesten worden gezien.
De opdrachtgever bestreed de toepasselijkheid van die bepaling in de algemene voorwaarden en ontbond de overeenkomst buitenrechtelijk op twee gronden.
Ten eerste werd in de onderhandelingen desgevraagd en welbewust de verwachting gewekt dat de cupcakes wel vroeg in de morgen zouden worden bezorgd en werd in de opdrachtbevestiging nergens over streeftijden gerept.
Ten tweede stond vast dat de algemene voorwaarden bij het bespreken van de offerte en de opdrachtbevestiging niet waren overhandigd en ook niet waren te raadplegen via een in de offerte genoemde (foutieve) link.
De Rechtbank besliste op grond van het eerste argument dat de buitengerechtelijke ontbinding slaagde en kwam daardoor niet meer toe aan bespreking van de tweede grond. Ook deze zou echter hebben moeten slagen, gezien de vaste jurisprudentie op dit punt. Het betreft de norm in artikel 6:233 sub b Burgerlijk Wetboek, namelijk of de gebruiker van de algemene voorwaarden deze voor of bij het sluiten van de overeenkomst aan de wederpartij langs elektronische weg ter beschikking heeft gesteld op zodanige wijze dat deze door de wederpartij kunnen worden opgeslagen en voor hem toegankelijk blijven ten behoeve van latere kennisneming.
In haar arrest van 11 februari 2011 heeft de Hoge Raad bevestigd dat aan de norm van artikel 6:233 sub b niet reeds is voldaan als de wederpartij de mogelijkheid heeft zelf door gebruikmaking van internet de toepasselijke voorwaarden te raadplegen. Laatstelijk heeft ook het Gerechtshof in Leeuwarden op 12 februari 2013 nog bevestigd dat het niet voldoende is dat de wederpartij apart via de website van de voorwaarden kennis kan nemen.